Dankzij de aanwezigheid van 3 soorten land- en moerasschildpadden wordt Sardinië in vakkringen ook het eiland van de Europese landschildpadden genoemd.
Albino breedrandschildpad (Testudo Marginata) op Sardinië
De breedrandschildpad houdt van het warme, mediterrane klimaat. De Testudo Marginata vindt men in de meeste gevallen in dichtbegroeid en rotsachtig berg- en heuvelland.
Iedereen die het noorden van Sardinië bezocht heeft, zal waarschijnlijk wel op een of ander moment over deze gepantserde eilandbewoner “gestruikeld” zijn.
De nog ongerepte natuur van Sardinië is de oorzaak dat zeldzame diersoorten hun natuurlijke habitat op het eiland gevonden hebben.
Hier in het noorden van Sardinië vindt men vooral ten noorden van Alghero veel schildpadden, in de omgeving van het Lago di Baratz.
Maar ook langs de kustweg van Porto Torres naar Santa Teresa kan men deze gepantserde eilandbewoners vaker tegenkomen.
In het najaar van 2005, tijdens een strandwandeling tussen La Ciaccia en Maragnani (buurtschap van Valledoria), deden vrienden van onze familie een zeldzame en tevens zeer waardevolle vondst: voor hun ogen probeerde de witte albino-schildpad “Tobias” (genoemd naar zijn vinder) beschutting te vinden.
De plaatselijke boswachters (Corpo Forestale) waren ook zeer onder de indruk van deze ontdekking. Ook voor Sardinië is dit een uiterst zeldzame schildpadsoort. Volgens deskundigen is dit zelfs de allereerste vondst ooit van deze schildpadsoort op Sardinië.
Ten tijde van de ontdekking was de albino  breedrandschildpad 5 cm groot. Volwassen kan de schildpad een grootte bereiken van bijna 50 cm en 10 kg wegen.
Ze kunnen alleen problemen krijgen met hun rode ogen. Net als bij de albino ezels, die op het eiland Asinara (noordwest-Sardinië) leven, zou de directe straling van de zon de schildpad kunnen schaden.
|
|
|
|
|
|
